Ellen – Netherlands

I LOVE THE BODY

-This Embody Project ….was a journey, it confused me and I had a magic experience!-

I love the body, I am fascinated by it for many reasons (for the constructions – the best piece of architecture EVER, how it works, what is does, as ‘translator’ of feelings, expression of the inner worlds and as ‘tool’ for healing). For this reason the body is the central subject in my artwork, and so of course I liked to join this Project.
Then I realized it was not about my relationship with THE body, but about my relationship with MY body…

My body: female and androgynous… how do I relate to that?
It felt uncomfortable being confronted unexpectedly with this issue.
I believe the body is an expression of who you are, and I have a female body but not feeling feminine as it ‘should be’. I sometimes wish I were a ‘normal heterosexual woman’ so that I could identify better with being a woman.
I see my body as a materialization of a deeper thing: Having had stories with men in past lifes it ‘felt better now in this life’ to ‘be’ a lesbian with an androgynous appearance. I am even questioning my being lesbian, which brings up questions about me as a woman.
And here also my body-appearance comes in sight: I like to be a woman, but do I feel that way….?
What does my androgynous body tell me? Can I love myself with my body as a full translation of the choice that ‘I made’ about where to be in this life: Female, but different, because of this never feeling totally part?

The photo shoot…
Having dropped the ‘art-approach’ I chose to be in nature on this day where the weather showed its variations. It took a while to find the right location, and when we were there, finally in the open at the lake-side, suddenly the wind started to blow… and kept on blowing…!
YES…!
All at once I felt so alive, powerful and joyful in a tremendous way, feeling my body responding to the sudden wind, waves on the water, waving grass, sound of the trees and sun on my skin. And I started to dance with nature, enjoying the elements and surprisingly enjoying being me…! Like weather and me were resonating with each other. My thoughts disappeared, judgements and concepts dissolved.
It became a celebration of pure energy, and part of that energy was ‘me’. In it I felt tremendously confident and at ease with ‘my’ femininity and masculinity as a balanced mixture, and I enjoyed being one with the environment like this. Receptive and strong, loving, grounded, and fully connected with every-thing. It felt so natural and powerful… being all that I am!

This experience stays with me, it was very transforming. Without judgements and concepts there remained only Being, loving, and potential. Since then I feel more connected, FREE in being me, grateful, and filled with a new feeling of inner joy.

IK HOUD VAN HET LICHAAM

-Dit Embody-Project…was een reis, het verwarde me en ik had een magische ervaring!-

Ik houd van het lichaam, ik ben er door gefascineerd om vele redenen (vanwege de constructies – het mooiste stuk architectuur o-o-i-t -, vanwege hoe het werkt, wat het doet, als vertaler van gevoelens, expressie van wat in het binnenste leeft en als ‘gereedschap’ naar heling). Om deze reden staat het lichaam altijd centraal in mijn werk (beeldende kunst), dus, natuurlijk wilde ik meedoen aan dit Project.
Toen realiseerde ik me dat het niet ging om mijn relatie met HET lichaam, maar om mijn relatie met MIJN lichaam

Mijn lichaam: vrouwelijk en androgyn…hoe kijk ik hier tegen aan?
Het voelde oncomfortabel om hiermee ineens geconfronteerd te zijn.
Ik geloof dat het lichaam een uitdrukkingsvorm is van wie je bent, en ik heb een vrouwenlichaam maar voel me niet vrouwelijk zoals het ‘zou moeten zijn’. Soms wilde ik dat ik een ‘normale heteroseksuele vrouw’ was zodat ik me beter zou kunnen identificeren met het vrouw-zijn.
Mijn lichaam zie ik als materialisatie van iets diepers: In oudere levens ervaringen met mannen gehad hebbend ‘voelde het voor dit leven beter’ om nu als lesbische vrouw met een androgyn uiterlijk door het leven te gaan. Ik stel me zelfs vragen over het lesbisch zijn, wat weer nieuwe vragen oproept over mezelf als vrouw. En hier komt eveneens mijn lichaams-uiterlijk naar voren: Ik vind het fijn een vrouw te zijn, maar voel ik dat ook zo…?
Wat vertelt mijn androgyne uiterlijk mij? Kan ik van mezelf houden met mijn lichaam als een volle vertaling van een keuze die ik ‘maakte’ over waar ik wil zijn in dit leven: Vrouwelijk, maar anders, hierdoor meestal zonder een gevoel van ergens bij te horen?

De fotosessie….
De ‘kunst-benadering’ losgelaten hebbend koos ik ervoor om in de natuur te zijn op deze dag waarin het weer zich van verschillende kanten liet zien. Het nam enige tijd om de juiste locatie te vinden, en toen we daar waren, uiteindelijk op een open plek aan de rand van het meer, begon het ineens te waaien …en het blééf maar waaien…!
YES…!
Opeens voelde ik me vol leven, krachtig en vol plezier op een geweldige manier, ervarend hoe mijn lichaam reageerde op de plotselinge wind, golven op het water, golvend gras, geluid in de bomen en zon op mijn huid. Ik begon te dansen met de natuur, genietend van de elementen en verrassend genoeg te genieten van het zijn van mezelf…! Alsof het weer en ik resoneerden op elkaar. Mijn gedachten verdwenen, oordelen en concepten losten op.
Het werd een viering van pure energie, en deel van die energie was ‘ik’. Binnen dit alles voelde ik me vol vertrouwen en op mijn gemak met ‘mijn’ vrouwelijkheid en mannelijkheid als een gebalanceerde mix, en ik genoot ervan me op deze wijze één te voelen met mijn omgeving. Ontvankelijk en sterk, gegrond, en volledig in verbinding met al-les. Het voelde zo natuurlijk en zo krachtig…te zijn die ik ben!

Deze ervaring blijft bij me, het was enorm transformerend. Zonder oordelen en concepten bleven er over het Zijn, het houden-van en potentie. Sindsdien voel ik me meer in verbinding, VRIJ in het mezelf zijn, dankbaar, en gevuld met een nieuw gevoel van innerlijk plezier.